8 Peetje in Afrika

AAAAAAAAH...... Ik heb zoveel mooie foto's maar ik ben een kabeltje of zoiets vergeten om ze op een computer over te zetten!!!!!!!!! Nu moet ik iets gaan kopen en ik weet niet wat. Vanavond komen we met alle vrijwilligers bij elkaar en dan vraag ik het wel. Liefs en een knuffel, Petra

Peetje in Afrika:

Peetje was op de markt geweest in Tamale. Ze heeft haar ogen uitgeken daar, maar ik kan daar moeilijk een verhaal van bakken. was allemaal haar indrukken en die kan ik dus niet weergevenl wel veel kleur zei ze en heel smalle gangetjes. Levende kippen, dooie kippen, levende geiten, dooie geiten, alles gewoon langs de straat. Kleine kinderen die een kip boven een zelfgemaakt vuurtje houden om de veren er af te branden. Kortom duizend en een nacht- idee, maar dan met zand en grind, in plaats van met edelstenen en goud...
Ondertussen schrijft ze zelf ook af en toe, al ze daarvoor de tijd heeft. Peet kennende heeft ze dus géén tijd.....

Hallo lieve allemaal,

Ik zit nu op het kantoortje van de bibliotheek in deze buurt.
Deze is ook van de vrijwilligersorganisatie en bovendien is de man bij wie ik woon in de compound,ook de manager van de bibliotheek.
Het is 10 meter van waar ik woon.
Ik heb de sleutel en kan zijn computer gebruiken, hij gebruikt mijn toggel of boggel.
Gister was ik hier even in de bieb en Fusini moest weg. can you handle it? Yes of course.
10 kinderen, toen 20, toen 50 help!!!!!!!!!!!!!!! En niets om mee te spelen.
Ga ik proberen te regelen.
Vandaag ga ik met Aniek even naar Tamale, geld en wijn halen.
Vanavond eten met alle vrijwilligers , ze brengen me thuis.
Alles prima verder.

Liefs en knuffels XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Petra en mamsje

En dan krijg ik een sms je met het verzoek: bel nu maar ff...... Inmiddels heb ik een manier gevonden om voor 15 cent per minuut (met dank aan mijn vriend Leo die me een berg links stuurde met mogelijkheden) en dat maakt bellen wel zo interessant. Als er mensen zijn die willen weten hoe dit werkt: stuur een mailtje en ik leg het helemaal uit.

Peetje is aansluitend aan het pannenkoeken eten naar haar compound gegaan (kijk voor de foto op facebook, staat op haar tijdlijn en anders op mijn tijdlijn: ik heb um vanaf daar weer gedeeld). Ik heb inmiddels één scheel oog van het naar het schermpje van mijn smartphone te kijken. als dat oplicht en tegelijk fluit is het een berichtje van Peet. En jawel.... daar gaat het fluitje: ik kijk en: bellen? staat er op het schermpje. Peet komt na enkele momenten mijn oor binnen. Met mij, roep ik: met wie anders replikeert ze.... en ze vertelt honderd uit over haar belevenissen daar. Het pannenkoeken eten was een onderdeel van het een keer in de week met de vrijwilligers samen ergens iets gaan eten. Peet kijkt daar naar uit: het is heel even niet Ghana en de Ghaneesjes, maar vrijwilligers die ook gewoon Nederlands spreken en tegen dezelfde dingen aanlopen als Peet. En dat is gewoon even heel lekker. zegt ze, om dan met die anderen over vanalles even te babbelen. En buiten dat het eten dan erg lekker en goed is heeft het ook nog andere voordelen: ze krijgt er koud bier. En dat is een traktatie in een land waar het 45 graden in de schaduw is. Bovendien is er dan de beschikking over een échte wc!!!! En we worden bediend, glundert ze, alles wordt voor je klaargezet en aangereikt! Ik vraag haar of ze nu wel internet heeft. Want het was me niet helemaal duidelijk wat het gehannes met een toggle (peet noemt dat een boggel) nou had opgeleverd. Maar dat is goedgekomen zegt ze: de manager van de library die tien meter van haar compound verwijderd is, heeft een goeie laptop maar geen internet. Zij heeft een kleine (zeer beperkte) mini-notebook mee. En dat ding is traag en niet helemaal haar idee van een computer. Dus wast daar de ene hand de andere: ze heeft haar toggle aan zijn computer gehangen. Voordeel: zij kan op een redelijk snelle laptop internetten en hij heeft internet. Vind ik een uitstekende oplossing. In de natuur komt dat wel vaker voor. Bestaat ook nog een moeilijk woord voor geloof ik, symbiose of zoiets......
Op het moment dat wij belden gaf ze ineens een kreet: Het licht ging uit.... letterlijk dus. Gelukkig bleef de telefoon het wel doen. maar het was daar ineens stikdonker zei ze. En het hele dorp is dan stikdonker. Duurt een tijdje en dan gaat het vanzelf weer aan. Daar wordt ook niet gevraagd of er stroom is, maar: is the light on? Bij bevestiging van deze vraag is er dus stroom. Lachen die Ghanezen! Maar zelfs in het donker zegt Peet dat ze het er goed heeft en dat het goed gaat. Naar mijn idee zegt ze dat nét iets te vaak.... maar dat kan ik nog niet helemaal plaatsen..... komt wel....
Ze heeft afgelopen twee dagen een kinderhoek gemaakt, de boeken (ze had een hele koffer vol boeken meegenomen, haar bagage woog maar liefst meer dan 55 kilo!!!) En ze hamert er maar steeds op dat ze daar dus helemaal niks hebben. Maar dan ook écht niks. en het beetje dat ze hebben zijn ze ongelooflijk blij mee zegt ze.Tussen de middag, van 12 tot 14 uur ongeveer, blijven de kinderen in de library, want dan zijn ze van de straat. Peet was daar met de manager en die moest heel even weg. Do you manage? had ie haar gevraagd. Tuurlijk zei Peetje. En dat heeft ze geweten. Eerst 10 kinderen, daarna nog eens 20 en nog eens 10 en nog eens 10.... en die wilden allemaal met één doosje Legoblokjes spelen. Het enige wat er was..... eigenlijk is dat heel triest natuurlijk. En Peet stelt dan ook heel strijdvaardig dat ze daar wat aan gaat doen. Ik twijfel daar geen moment aan..... Peetje schildert hoe erg het is daar met echte armoede; ze had voor de kinderen een stukje papier. Gewoon een stukje papier. En dan staan die kinderen je met grote vragende ogen aan te kijken en allemaal te roepen. Allemaal bang dat er niet genoeg papiertjes zijn voor iedereen. Met kleurpotloden idem dito. Ik ken Peetje door en door.... en ik hoop alleen maar dat ze geen vrachtwagen papier en potloden laat aanrukken..
Het compound waar ze woont heeft ze een beetje omschreven. Ik kan me daar wel een beeld bij vormen. Het zijn een paar hutjes die in een kring staan met in het midden een open gedeelte waar het hele leven van de Ghanezen zich afspeelt. Er is een houtvuurtje in het midden, met daarop een kookpot. Daar worden de maaltijden gemaakt en het water warm gestookt. Het vuurtje wordt levend gehouden met gesprokkeld hout. Je waant je in de mideleeuwen, zegt Peet. Ze vertelt tussen neus en lippen door dat ze een bijna onvergeeflijke fout heeft gemaakt daar: met water! "Nu heb ik wel echt een idee hoe kostbaar water hier is"; zegt ze...... Wat gebeurde er? Er staan drie potten (van die hele mooie die ze heel graag hier in de tuin zou willen hebben..) met water. En om te douchen pak je een gietertje (zo'n kinderdingetje wat je hier bij de zeeman kunt kopen voor naar het strand te gaan!!) en dat wordt gevuld met water. Je loopt daarmee naar de douche, die gewoon buiten staat en drie wandjes en een afvoerputje groot is. Straks nog meer daarover. Peet zag wel dat er een blikje bij die potten hing waarmee de Ghanezen dat gietertje vullen. Peet kon dat sneller en dompelde dus dat gietertje in de pot..... Grote consternatie, zegt ze, of ik een moord had gepleegd. Iedereen op zijn en haar achterste benen. Ik had het water conterminated!!! Dat blikje was bedoeld om het gietertje te vullen. En Peet had het gietertje, met stof en vuil en zo, gewoon in die drinkpot gestopt om te vullen. En dat water drinken ze dus niet meer, ze koken er niet meer mee, alleen de was wordt er nu nog in gedaan. En zij (de Ghaneesjes) moeten dus die pot weer ontsmetten en met nieuw water vullen. En water is goud in die streken, zegt Peet. Als ze een zakje met (bron)water, wat zijzelf gebruikt om koffie van te maken aan een Ghanees geeft is die de rest van zijn leven - in ieder geval tot morgen - dankbaar daarvoor. Water is alles daar, zegt ze. En, zegt \peet, ik had dat ff verstiert........ En dat alles vindt dus plaats op een binnenplaatsje van amper 40 vierkante meter. Ze heeft wel ontdekt, dat de Ghanezen de douche als plasplek gebruiken. En dat heeft Peetje heel snel overgenomen. Dat scheelt 200 meter lopen en een kuil graven, zegt ze. Toch een eerste aanloop naar sanitare voorzieningen denk ik dan.... Het douchen is ook een verhaal apart. De douche staat gewoon op de binnenplaats en als je je daar staat te douchen, kan iedereen meegenieten. Je steekt (met Peets lengte al helemaal!) gewoon boven de wandjes uit. Iedereeen kan zien wat je doet! En daar sta je dan met je zeemangietertje je nat te maken. niks kraan opendraaien. niks lekkere straal. Twee liter lauw water uit een gietertje.....!!! Peet zegt dat allemaal niet zo erg te vinden: ze had een heeroom in Frankrijk, waar ze in haar jeugd wel eens naar toe ging: en daar was het precies zo, zegt ze.
Peet is in een hutje van de bewoners binnen geweest. Je kunt je niet voorstellen hoe arm dat ze hier zijn zegt ze. Binnen hangen een paar potten en pannen aan de wand, wat spulletjes voor de baby en wat kleren. Voor de rest alleen stof en zand.... slapen doen ze op een matje op de grond. Geld voor een bed is er niet en een matras..... lees maar het vorige stukje over wat het matras losmaakte.... is er al helemaal niet. Op een matje op de grond... gewoon op de grond. Haar stem laathoren dat ze het onvoorstelbaar vind. Hier heeft de hond nog een aparte stoffen mand om op te liggen. Iets om over na te denken. Ik zeg het maar niet hardop, want er zijn er hier drie (honden) die niet willen dat ik op ideeen wordt gebracht.. hahahah.
Peet vraagt zich af hoe ze zich daar allemaal in leven houden. Iedereen heeft een winkeltje en verkoopt ook nog af en toe iets.. Langs de weg, aan de overkant van het compound is een 'winkeltje' waar ze sigaretten verkopen (ze hebben daar heel snel door of er iets gewild is...). Een stukje verderop is er weer een winkeltje. die verkoopt hetzelfde. en daarnaast weer een, en nog een en nog een en nog een....... eindeloze rij winkeltjes. En dan hoe ze gemaakt zijn: bouwvalletjes van sloophout, schots en scheef. Maar ze moeten wel: iets verkopen om in leven te blijven. De manager van de Library werkt zich te barsten, zegt Peet. Hij staat daar om 6 uur s'morgens en om elf uur s;avonds nog. Hij moet een hele familie onderhouden en Peet is de tel kwijt,. maar ze schat dat het wel een man of 20 is waar hij voor moet zorgen. De mannen doen daar het werk zegt ze. De mannen kopen dingen in en regelen alles.
Op mijn vraag of ze nog iets bijzonders had gezien (grapje!!!) zei ze: Ja! Ik heb hier 7 mensen op een brommer gezien. op één brommer. Man stuurde, vrouw en kinderen voorop. iemand achterop baby op de rug.. Nog nooit gezien zoiets.... Zéven man op één brommer. En even later iemand met een kameel..... Peetje zit in Afrika........



wordt vervolgd
groetjes Frank